Bir de dost
bildiklerin.
İyi gününde
başroldeyken,
zor gününde, onlara en çok ihtiyacın olduğu dönemde anasının
amına mı giriyor bu insanlar?
Niye yoklar ha? Niye?
İş eğlenmeye,
dağıtmaya,
fasl-ı muhabbete,
kop kop yapmaya,
eğlenmeye gelince kıçımın dibinde
bitenler yine yoktular zor günümde.
Kimi
arkadaşlarıyla rakı fasıl yapmaya gitmişti, telefonu bozuktu ulaşamamıştı,
Kimi yoğun
çalışıyordu,
Kimi grip olmuştu.
Hepsinin bir
bahanesi vardı da kendince;
Fakat hiçbirinin
mide kanaması geçirip hastaneye kaldırılan arkadaşları Selo’ya
ayıracak zamanı yoktu.
Ya ben bilmiyordum
dostluğun anlamını, ya da onlar dost değildiler.
Zor günler dostlarını
ayıklamak için varmış ya;
Ben hastanede
geçirdiğim günler boyunca bir bir ayıkladım dostlarımı ve dost bildiklerimi.
Ama olsun...
Yıllardır tanıdığın, hayatını paylaştığın sahte arkadaşların yanında;
bir de daha görüşmemiş tanışmamış bile olsan gönüllerinde yer ettiğin insanlar var.
Ama olsun...
Yıllardır tanıdığın, hayatını paylaştığın sahte arkadaşların yanında;
bir de daha görüşmemiş tanışmamış bile olsan gönüllerinde yer ettiğin insanlar var.
Bursa'ya iş için gelip hastanede olduğumu duyunca
hiç bilmediği yabancı bir şehirde olduğu halde kilometrelerce uzaktan İznik'ten ziyaretime gelen,
kimselerin bilmediği rahatsızlığımı BBM'de duyuran Shirin Serkan'a,
haberi duyar duymaz bana ulaşan Muhtar'a,
mesajlarıyla,
mailleriyle,
telefonlarıyla beni hastane köşesinde serumlarla yalnız bırakmayan herkese tekrar teşekkürler.
İçimde bir yerler hâlâ acısa da, ben iyiyim, iyileşiyorum, iyileşicem.