Hala oldum ki ben!

Dün sabah 06:41'de kardeşimden gelen telefonun ardından 15 dakika gibi -bir bayanın hazırlanması için inanılması güç- bir sürede yirmi sekiz yıl önce sıcak bir Ağustos günü dünyaya geldiğim Zübeyde Hanım Doğumevi'nde buldum kendimi. Sebeb-i ziyaretimiz dokuz ayını doldurduğu halde doğmaya pek niyeti olmayan Hamid Eymen bebeğin artık içerideki keseden sıkılıp dışarı çıkmak için niyetlenmesiydi. Şirkettekilere bebek olmadan haber vermek istemedik çünkü Allah korusun bir terslik falan olursa milleti telaşlandırmak istemedik. Bir de batıl mıdır nedir bilmiyorum ama annem ne kadar çok kişi duyarsa sancısı dağılır mümkün olduğu kadar kimseye söylemeyin diye sıkı sıkı tembihledi.

Saatler süren stresli ve heyecanlı bekleyiş saat 13:55'de Hamid Eymenciğimizin doğmasıyla yerini sevince bırakıverdi hemen.

Bu kez de bebeği ve anneyi görmek için bekleyiş başladı babaannesi, anneannesi ve benim dışımdaki herkes için. Babaannesi ve anneannesi refakatçi kartıyla nöbetleşe çıktılar Eymen bebeğin yanına. Ben de hastanenin ve taze annenin istediği malzemeleri yukarı götürmek bahanesiyle çıkıp bebeği ilk gören şanslı kişilerden biri oldum ehehe. Babası ve aşağıda onları kucaklamak için sabırsızlıkla bekleyen kalabalık için fotoğraf çekip yüz görümlüğü istemeyi de ihmal etmedim tabii kaçar mı? :)

O zaman zarfında biz babasıyla hemen çiçekçiye gidip güzel bir çiçek yaptırdık. Oradan da annenin istediği birkaç bebek eşyası için eve çufçufladık. Çünkü yaramaz bebek cicilerine sıçmak konusunda geç kalmamıştı. Babası bu arada traş oldu, duşunu yaptı, güzel ciciler giydi bebişle ilk buluşmasına güzel güzel hazırlandı. Dedeler, büyük teyzeler, büyük anneanneler, enişteler, kuzenler ve daha bir çok kişi saatin 18:50 olmasıyla yarış edercesine çıktı odaya. Herkes o mis kokuyu, meraklı bir şekilde etrafı dikizleyen yumuk gözleri, meme meme dercesine şapırdatılan dudakları, ve daha birkaç saat önce dünyada tarif edilemez en güzel duygulardan biri olan anneliği tadan Mervişi görmek için sabırsızlanıyordu çünkü. Bir saatlik süre ziyaretçilere yetmedi, oda da hastaneye akın eden ziyaretçilere. Herkes sırayla girdi odaya, sırayla kucakladı tosun paşayı. Ziyaret saatinin bitmesiyle de herkes bugün sağlık kontrolünden sonra eve çıkacak anne ve bebeği daha sonra uzun uzun görebilmek üzere evlerinin yolunu tuttu.

Dün dokuz ay üç haftalık bekleyiş mutlu bir şekilde sonlandı. Sırada anne ve babası için uykusuz geceler, kulakları çınlatan bebek zırıltıları, gaz çıkarma nöbetleri ve bebişin altı açılırken etrafa fıskiye yaparak işemek gibi sürprizleri var kısa vadede. Babalık duygusunu tadan kardeşim dokuz aydır yaşamadığı stresi dün yedi saat süren bekleyişte, yirmi altı yıllık hayatında yaşamadığı mutluluğu dün baba olduğunda yaşadı, annesi de ona keza. Zaman zaman "anne dayanamıyom ben doğumhaneyi basıcam", "yok yok bunlar beceremediler ben gidip gel oğlum artık deyip yardım edeyim en iyisi", "hadi paşam gel artık ya" cümlelerine, "anne çocuğu karıştırmazlar dimi?", "abla kötü bir şey yoktur demi?", "bir kez daha sorsak mı danışmaya?","abla yedi saat sancı çekmek normal mi?" sorularına, , Besmelelere, Dualara, on dakikada bir wc nöbetlerine, sigara krizlerine şahit olduk. Merviş yukarda bir tane doğurdu, babası aşağıda dokuz.

Üç kez teyze olmanın ardından ben, dün hala olma duygusunu da tatmış oldum. Evlenip anne olma konusunda çok da umutlu olmadığım için yeni bir yeğen sevinci bana çok iyi geldi. Allah kimseye evlat hasreti çektirmesin, isteyen herkese nasip etsin.

Bugün şirketteki herkese çay, nescafe, türk kahvesi servisi yaptım bol bol. İş arkadaşlarım durumdan memnun, "ya sen her gün hala ol" diyorlar. Normalde kendine müslüman biri olduğum için bu "içecek bir şey isteyen var mı?" sorusu şaşırttı ve memnun etti tabii herkesi. Kutlamalar Ömer babanın iznini bitirip şirkete gelmesiyle devam edecek. Çünkü o da bu şirkette çalışıyor.

Bebiş 3.230 gram ve 52 cm, normal doğumla merhaba dedi bize. Üç kız torunun ardından ilk pipili torun ve ailenin tek erkek çocuğu olan Ömer'in ilk çocuğu olması nedeniyle daha bir heyecanla, daha bir hevesle beklendi. Babam yine dede oldu ama annem ilk kez babaanne biz de ilk kez hala.

Hamid Eymen Paşa'ya Akdemir ailesine hoşgeldin diyor, kendisine sağlıklı, başarılı, hayırlı uzun bir ömür ve analı, babalı, Supercellma halalı büyüme diliyorum. Annesine babasına ve diğer bilimum akrabalara da tatlı masrafların başlaması nedeniyle bol kazançlar. Zira yıl dediğin geliveriyor, paşamız bugün bir günlük oluverdi bile. Birkaç hafta sonra lohusa mevlüdüyle başlayacak tatlı telaşeli süreç doğum günleri, sünnet cemiyeti, kreş, okul alışverişi, mezuniyet hediyesi, nişanı, düğünü vesair vesair şeklinde hızla devam edecek Allah nasib ederse. Ayrıca babası bebeğe anne, baba, dede, hala demeden önce para demeyi öğretecekmiş. Ehehe deli çocuk. :)

Ben taze hala, dün hala olma telaşesi nedeniyle izinliydim. Bu gün de mesaideyim. Artık daha çok çalışmam gerek, hem daha altın alacağım çok para lazım dimi :)
Hadi ben kaçtım, sıra sizde beni tebrik edin bakalım :)
Ciao!