ben aslında yoğum

Alışmadık götte don durmaz derler ya; öyle hakkaten. Bugün gözlük kullanmaya başladığımın 13.günü ve ben 2.ye evde unutuyorum. Gözlüklerle yaşamaya alışmak ne kadar sürüyor? bilen şöyle beri gelsin. Bugün Cuma, malum ihracat günü. Benim en çok kullanacağım şey gözlerim ve parmaklarımken gözlükleri evde unut, olacak iş mi? Kendimim diye demiyorum ama son zamanlarda götünü toplayamayan biri oldum çıktım sayın folovır. Yoruluyorum be. Sabah 06:15'lerde kalk. Daha karga çok afedersin bokunu yememiş. Her yer karanlık. Sokakta kedi görsen tırsıyorsun, kenardan kenardan gidiyorsun durağa kadar. Yolda birilerini görünce yalnız değilsin bak sen gibi birileri daha var deyip kendi kendine daha afyonun patlamamışken teselli veriyorsun falan. Sonra bütün gün sıkaypi, imeyiller, kezbanın keranesi gibi hiç susmayan masa telefonu, cep telefonu, gerizekalı iş arkadaşları, yalakalar, egosu boyundan büyük gümrük ve gümrük muhafaza memurları. Kapeseseyi nasıl kazandığını kendi bile çözememiş ama başımıza devlet memuru olmuş erken menopozlu tipler, karısı vermeyenler, heriften memnun olmayan ama boşayamayanlar, her fırsatta çalışma şartlarından şikayet edip, "aslında daha iyi yerler çağırıyor ama gitmiyorum" deyip karşısındakini kandıramadığını bile farketmeyen safkan saflar, vesair vesair. Bunca hengamede bir çalışma gününü bitir, akşam olsun, servise bin. Şöföre "tepe lambasını açar mığsın İhsan Abiiiiii ders çalışacağam da" deyip herkes kendinden geçmiş uyurken sen sakin kafayla bile anlaşılmayan, zipleştirilirken uzantısı bozulmuş dosya görünümlü AÖF derslerini okuyup anlamaya çalış. Sonra eve gel, başını alıp gitmiş kirli sepetini eritmekle, makinanın içinde "beni as" diye yalvaran çamaşırları asmakla, çamaşır kurutmalığında asılı kalanları toplamakla, katlamakla, yerleştirmekle uğraş. Yetmesin, peteklerin altında uçuşan toz gruplarıyla sövme ve onları yakalama şeklinde mücadele et. He bu arada evi bok götürüyor bu konuya hiç girmiyorum falan. Sonra aç karnını doyur, kafan "günlük kotanızı doldurdunuz, yarın tekrar deneyiniz" uyarısı verse de inat et ders çalışmaya devam et. Bir bakmışsın saat 23'ü geçmiş. E yarın iş var. Bu boktan döngü yine başlayacak, hadi kalk bir gayret duş yap, he bu arada makinadakiler bitmiştir, onları da silkele, koy kenara, yarın işe giderken asarsın. Saçlarını kurut, bilimum kremlerini, toniklerini sür. Ojelerini tazele. Yat, zonklayan kafandan uyuyabilirsen senden iyisi yok. Yarın yine hiç uyumadan işe gidiyormuş gibi hissedeceğin bir güne uyanacaksın, uyuduğun her dakika senin lehine. "Yatarken gözlüklerini çıkarmayı unutma, annen" diye bir mesaj al. Gülme komşuna gelir başına atasözünü tecrübe edişine bak. Bunca koşturmacanın ortasında gülümsemeye, pozitif olmaya, insanları anlamaya ve onlarla anlaşmaya çalış. Senden hiçbir şey beklemese de haftada bir gün onlara yemeğe gitmeni, birkaç saatini ayırmanı bekleyen kardeşlerin, ailen var. Seninle Arjantin bardakta bira içerken elma dilim patates yemeyi, bunların yanında anlamlı anlamsız her şeye gülmeyi ve deşarj olmayı özlemiş arkadaşların var. Seninle aylardır çeyizi için alışveriş yapmayı bekleyen bir en yakın arkadaşın var. Senden düzenli beslenmeni ve hedefinden çok kilo vermeni bekleyen bir diyetisyenin, hiç hasta olmamanı, % 200 performansla çalışmanı ve işe hiç geç kalmamanı bekleyen bir patronun var. Bitmedi, mesajına cevap vermediğin ya da geç cevap verdiğin için tribal enfeksiyona girmiş anlayışsız arkadaşların var. He bir de her Allah'ın günü arayıp "tilifonumun tamiri ne zaman bitecek" diye dürtmek yöntemiyle bilgi alabildiğin bir yetkili servis bozuntusu var.

Okurken yoruldun mu? Ben yazarken yoruldum. Yahu ben kıçımı kaşımaya vakit bulamıyorum. Her günüm başka bir koşturmaca, her günüm başka bir yoğun. Bakarsan yaptığım elle tutulur bir şey yok. Tamam ben supercellmayım ama ben de etten kemikten insanım ya. He zaman zaman ahtapotgiller familyasından olmadığım için isyan etmiyor değilim, ama nafile! En sonunda "kovulmadım, istifa ettim yeter uleyn" deyip istifa edicem supercellma olmaktan, siz sağ ben selamet. Yetişemiyorum arkadaş, ye-ti-şe-mi-yo-rum. Bir yere gidilip bir şey yapılacaksa ders çalışma saatimden yiyorum, bu kez ders çalışmak için uyku ve dinlenme saatlerimden. Sürekli bir eksi bakiye durumu bende. Her şeye, herkese zaman ayırıyorsun deyip ağlak davrananlara, bunca şeyin arasında benden ilgi bekleyenlere diyorum ki: "Kendim için bir şey istiyorsam şerefsizim. Allah rızası için azıcık anlayış, azıcık empati". Yeter laan. He buradan bıcırıklara da bir mesaj, büyümeyin ablam, büyümeyin anneğm. Valla imkanı olan büyümesin. Büyümekle bir bokum olmadığını bilseydim, büyümezdim. Bak şimdi siz minimini birler, çalışkan ikiler karneleri aldılar. Ooh gelsin sömestır tatili. Millet tatile girdi, bense yarın ve Pazar sınavlara gireceğim, ya da tam tersi olacak, sınavlar bana girecek. Bu iki gün kendim için yapacağım tek şey yarın 16:00'daki Bursaspor maçına gitmeye çalışmak olacak, o da daha net değil. Bu iki gün ben aslında yoğum bildiğiniz. Uluslararası İktisat Teorisi dersinin anlamamakta ısrar ettiğim eğrileriyle kendimi baş başa bırakıyorum. Şu anki yüz ifadem iki nokta üstüste ve S ve / ve % ve | ve o. Bana şans dileyenlere şimdiden tişikkirlir. Allah bana ve yarın sınava girecek tüm insancıklara zihin açıklığı versin. Amin. Çüüüzzz!

Follow Me on

Facebook | Twitter | Instagram | Pinterest | Bloglovin'