Kuş cıvıltıları ve güneş parıltılarıyla dolu bir Cuma sabahı yaşayan Selo kişisinden herkese günaydınlar
"Cik cik cik". Ofis şu an biri yeşil biri mavi iki muhabbet kuşunun şakıyışlarıyla yankılanıyor. Seri kuş üretmek gibi ekzantirik hobileri olan iş arkadaşlarım var benim. Bunları da çiftleştireceklermiş. Yavruların turkuaz olması bekleniyor. Adlara bakın, Kerem ile Aslı. Kuşlar bile çift anasını satıyim.
Kafesi görünce aklıma Pinto geldi, içim burkuldu lan. Beni uzun zamandır takip edenler Pinto'mu ve onunla yaşadığım maceralarımı bilir. Bi ara yorumlarda benden çok onu soruyordular, kıskanmıyor değildim hani! Pinto'ya ne mi oldu? Yollarımız ayrıldı. Şöyle ki ben sabahın köründe çıkıyorum evden, akşam karanlığında geliyorum. Kafesini açık bıraksan topu topu 40 metrekare evimde her yere sıçıyordu yaramaz, kafeste bıraksan da sinirleniyor, kafesin içindeki yem kabuklarını, tüyleri ve itinayla kafesin her köşesine sıçtığı boklarını etrafa dağıtıyordu çırpınma yöntemiyle. Eve gidince açıyordum kafesin kapağını, sonra gece yarıları oluyordu ben Pinto'yu kovalıyordum kafesine sokayım diye. Kuştan anlayan eş-dostun tespitine göre derdi çiftleşmekmiş. He cağnım benim, ben çiftleştim de Pinto kusur kaldı. Terbiyesiz kuş!
Pinto'nun boğa burcu olduğunu düşünüyorum, azgın bir erkek olmasından ve anlaşamamızdan ötürü. Ben inat, o inat. Bizim ilişkide herkes bildiğini okudu. Rest üstüne rest. O yaramazlık yaptı ben salmadım günlerce, cezası bittiği an yine yaramazlık yaptı. Günler böyle geçti sayın folovır. Bir gün bi geldim salonun ortasında petşop petşop dolaşıp kafesine uygun rengini aradığım kafes ayağı, kafes her şey yerde. Suluğundaki su, yemler, kafesin içinde kıl, tüy ne varsa hepsi canlı yayında bayılmak gibi bir şey geçiren Bülent Ersoy edasıyla bir yerlere savrulmuş. Benim salak Pinto'da yediği haltın farkında olacak ki korkmuş perdenin arkasına girmiş. Pinto diyorum ses yok, Pinto diyorum ses yok. Piç kurusu nerdesin dedim "cikk" dedi perdenin arkasından. Hayır çatı katındaki evime kedi girme ihtimali KPSS'ye girenlerin atanma ihtimali kadar düşük olsa da, kedi falan kaptı sandım. Neyse ki yaşıyordu. O gece her tarafı kırılan kafesi onu içine yerleştirecek kadar adam ettim. Saat 23'ü geçiyordu ama etraf bok pislik içindeyken de gidip uyuyacak değildim. Karadeniz apartımanı tarihimde ilk kez o gece geç vakitte pislikleri süpürmek için iki dakikalığına elektrikli süpürgeyi açtım. Kendilerini gürültü ailesi olarak tanımladığım alt katımdaki gerizekalı karı kapıma geldi, nalett bilenmiş bi gör! Zate sinirim tepeme gelmiş üzerine bonus oldu bi de onla dalaştım. Neymiş çocuk uyuyormuş. Evet olması gereken bu, çocuk dediğin o saatte uyur da ben 2 senedir komşunum, senin çocuk da benim süpürgeyi açtığım akşamı mı seçti uyumak için? Neyse ki bu evden taşınmadan senin çocuğun uyuduğunu gördüm. Yalansa evde kalayım! Yok uyumuyordu arkadaş, android midir nedir. Gece 3,4 kazara sağından soluna dönerken falan uyanırsan bir daha mümkün değil uyuman o çocuğun sesinden. Kınamak istemiyorum ama evime yatıya gelenler şu durumu zerre abartmadığıma şahitler inanın. Elimi uzattım, bu bir ilk tebrikler dedim. Kaldı öyle mal mal. Sonra da insaniyetten nasibin alamadığını, açıklama yapsam da anlamayacağını bildiğim için o çocuk süpürgenin sesinden değil ama ben şimdi avaz avaz bağırmaya başlarsam korkarım ki uyanır dedim suratına kapattım kapıyı. Burada konudan konuya yatay geçiş yapmış olacağım ama onların karı-koca kavgası yüzünden evlilikten, içine dinozor kaçtığını düşündüğüm çocuklarının anırmaları yüzünden de çocuk yapma isteğimden soğuduğum doğrudur. Kalkmış 2 yıllık komşuluk hayatımda ilk kez, o da mecburiyetten açtığım süpürgeye laf ediyor sıfatına sıçtığımın karısı.
O gece Pinto o kafesi devirerek jübilesini yaptı. İlerleyen günlerde aynı apartımanın giriş katına taşınınca komşuların sesten rahatsız olacağını da düşünerek, Pinto'yu bana "yalnızlığıma arkadaş" olsun düşüncesiyle hediye eden arkadaşıma geri verdim. Susamlı krakerleri, eko paket muhabbet kuşu yemini, vitaminini, kafesini, tülünü, aynalı salıncağını vesair. Ben buna bakamıyorum, kendi cinsel yaşantımda tık yokken, Pinto'nunkini düşünecek durumda da değilim. Sen al bunu, ona daha iyi bakacak birine ver, yazık oluyor hayvana dedim. Aldı, götürdü. Böyle dediğime bakmayın, Erol Taş değilim ben. Günlerce ağladım. Birkaç zaman sonra temizlik yaparken rafın üzerinde kakasını gördüm, camı silerken mermerin üzerine düşen tüyünü, oturdum ağladım. Pinto'yu çok seviyordum, ama ona gereken ilgiyi gösteremiyordum, yollarımızı ayırdık. Şimdi haberlerini alıyorum, hayatını yoluna sokmuş. 3 tane yavrusu ve mutlu bir ilişkisi varmış. Bkz. Selo hâlâ yalnız.
Herkese en az benimki kadar keyifli bir Cuma dilerim. Çüüüüzzzzzzzz!! ;)
"Cik cik cik". Ofis şu an biri yeşil biri mavi iki muhabbet kuşunun şakıyışlarıyla yankılanıyor. Seri kuş üretmek gibi ekzantirik hobileri olan iş arkadaşlarım var benim. Bunları da çiftleştireceklermiş. Yavruların turkuaz olması bekleniyor. Adlara bakın, Kerem ile Aslı. Kuşlar bile çift anasını satıyim.
Kafesi görünce aklıma Pinto geldi, içim burkuldu lan. Beni uzun zamandır takip edenler Pinto'mu ve onunla yaşadığım maceralarımı bilir. Bi ara yorumlarda benden çok onu soruyordular, kıskanmıyor değildim hani! Pinto'ya ne mi oldu? Yollarımız ayrıldı. Şöyle ki ben sabahın köründe çıkıyorum evden, akşam karanlığında geliyorum. Kafesini açık bıraksan topu topu 40 metrekare evimde her yere sıçıyordu yaramaz, kafeste bıraksan da sinirleniyor, kafesin içindeki yem kabuklarını, tüyleri ve itinayla kafesin her köşesine sıçtığı boklarını etrafa dağıtıyordu çırpınma yöntemiyle. Eve gidince açıyordum kafesin kapağını, sonra gece yarıları oluyordu ben Pinto'yu kovalıyordum kafesine sokayım diye. Kuştan anlayan eş-dostun tespitine göre derdi çiftleşmekmiş. He cağnım benim, ben çiftleştim de Pinto kusur kaldı. Terbiyesiz kuş!
Pinto'nun boğa burcu olduğunu düşünüyorum, azgın bir erkek olmasından ve anlaşamamızdan ötürü. Ben inat, o inat. Bizim ilişkide herkes bildiğini okudu. Rest üstüne rest. O yaramazlık yaptı ben salmadım günlerce, cezası bittiği an yine yaramazlık yaptı. Günler böyle geçti sayın folovır. Bir gün bi geldim salonun ortasında petşop petşop dolaşıp kafesine uygun rengini aradığım kafes ayağı, kafes her şey yerde. Suluğundaki su, yemler, kafesin içinde kıl, tüy ne varsa hepsi canlı yayında bayılmak gibi bir şey geçiren Bülent Ersoy edasıyla bir yerlere savrulmuş. Benim salak Pinto'da yediği haltın farkında olacak ki korkmuş perdenin arkasına girmiş. Pinto diyorum ses yok, Pinto diyorum ses yok. Piç kurusu nerdesin dedim "cikk" dedi perdenin arkasından. Hayır çatı katındaki evime kedi girme ihtimali KPSS'ye girenlerin atanma ihtimali kadar düşük olsa da, kedi falan kaptı sandım. Neyse ki yaşıyordu. O gece her tarafı kırılan kafesi onu içine yerleştirecek kadar adam ettim. Saat 23'ü geçiyordu ama etraf bok pislik içindeyken de gidip uyuyacak değildim. Karadeniz apartımanı tarihimde ilk kez o gece geç vakitte pislikleri süpürmek için iki dakikalığına elektrikli süpürgeyi açtım. Kendilerini gürültü ailesi olarak tanımladığım alt katımdaki gerizekalı karı kapıma geldi, nalett bilenmiş bi gör! Zate sinirim tepeme gelmiş üzerine bonus oldu bi de onla dalaştım. Neymiş çocuk uyuyormuş. Evet olması gereken bu, çocuk dediğin o saatte uyur da ben 2 senedir komşunum, senin çocuk da benim süpürgeyi açtığım akşamı mı seçti uyumak için? Neyse ki bu evden taşınmadan senin çocuğun uyuduğunu gördüm. Yalansa evde kalayım! Yok uyumuyordu arkadaş, android midir nedir. Gece 3,4 kazara sağından soluna dönerken falan uyanırsan bir daha mümkün değil uyuman o çocuğun sesinden. Kınamak istemiyorum ama evime yatıya gelenler şu durumu zerre abartmadığıma şahitler inanın. Elimi uzattım, bu bir ilk tebrikler dedim. Kaldı öyle mal mal. Sonra da insaniyetten nasibin alamadığını, açıklama yapsam da anlamayacağını bildiğim için o çocuk süpürgenin sesinden değil ama ben şimdi avaz avaz bağırmaya başlarsam korkarım ki uyanır dedim suratına kapattım kapıyı. Burada konudan konuya yatay geçiş yapmış olacağım ama onların karı-koca kavgası yüzünden evlilikten, içine dinozor kaçtığını düşündüğüm çocuklarının anırmaları yüzünden de çocuk yapma isteğimden soğuduğum doğrudur. Kalkmış 2 yıllık komşuluk hayatımda ilk kez, o da mecburiyetten açtığım süpürgeye laf ediyor sıfatına sıçtığımın karısı.
O gece Pinto o kafesi devirerek jübilesini yaptı. İlerleyen günlerde aynı apartımanın giriş katına taşınınca komşuların sesten rahatsız olacağını da düşünerek, Pinto'yu bana "yalnızlığıma arkadaş" olsun düşüncesiyle hediye eden arkadaşıma geri verdim. Susamlı krakerleri, eko paket muhabbet kuşu yemini, vitaminini, kafesini, tülünü, aynalı salıncağını vesair. Ben buna bakamıyorum, kendi cinsel yaşantımda tık yokken, Pinto'nunkini düşünecek durumda da değilim. Sen al bunu, ona daha iyi bakacak birine ver, yazık oluyor hayvana dedim. Aldı, götürdü. Böyle dediğime bakmayın, Erol Taş değilim ben. Günlerce ağladım. Birkaç zaman sonra temizlik yaparken rafın üzerinde kakasını gördüm, camı silerken mermerin üzerine düşen tüyünü, oturdum ağladım. Pinto'yu çok seviyordum, ama ona gereken ilgiyi gösteremiyordum, yollarımızı ayırdık. Şimdi haberlerini alıyorum, hayatını yoluna sokmuş. 3 tane yavrusu ve mutlu bir ilişkisi varmış. Bkz. Selo hâlâ yalnız.
Herkese en az benimki kadar keyifli bir Cuma dilerim. Çüüüüzzzzzzzz!! ;)
 |
| Özleniyorsun evlat. |
pinto mutlu mesut olmuş anladığım kadarıyla :)
YanıtlaSilo komşudan bizdede var(dı) öğle vakti yıkanmış çarşafı asında geldi kapıya. Balkonumun önünü niye kapattın demek için :)
üzülme cnm bak çoluk çocuğa da karışmış :)
YanıtlaSilbenimde aynı renk bir kuşum vardı kaçtı :(
Hayvan sevdalısı oğluma doğumgününde kuş almayı planladığım bu günlerde bu yazıyı okumak bana hiç iyi gelmedi :) bilmem anlatabildimmi :)))
YanıtlaSilTorunlarını görmeye gittin mi Selma. Kötü babaanne seni :)
YanıtlaSilbizimde iki tane vardı birini baykuş kapmış, diğeri de öldü...kuşların sonu hep acı galiba...
YanıtlaSilMerhaba,
YanıtlaSilBlogunuzu beğendim ve sizi takibe aldım :)
Sevgiler,
Bende bloguma beklerim.
http://hayatimakyajla.blogspot.com.tr/