Sahalara Döndüm

Iııhııımmmm!
Sevgili Blog,
Sevenlerim, özleyenlerim, gelse de yazsa diyenlerim. Saygıdeğer okul müdürüm, değerli öğretmen arkadaşlarım, sevgili öğrenciler vesair vesair...

Upuzuuuuuun bir aranın ardından birazcık süzülmüş, azıcık kilo vermiş, on gün sırtüstü yatmaktan her yerleri ağrımış, ayakta yoğurt taslarına işemekten bıkmış, duş yapamadığı için kokuşup bitlenmiş (şaka lan şaka bir kutu eko paket ıslak mendili piç ettim hacmi büyük iri vücudumu silerken) eeee bir de eve kapanmaktan dolayı epey bunalmış ama bütün bu olumsuz etkenlere rağmen iyileşmiş olmanın verdiği süper bir moralle boşuna supercellma demiyorlar bana heheyyy yıkılmadım ayaktayım şeklindeki surat ifademle sahalara döndüm.

Bu on iki günlük istirahat süresinde ne yaptın derseniz ziyaretçilerimin iyi dileklerini, hasta ziyaretine eli boş gidilmez deyip getirdikleri çiçek, böcek, tıkınmalık, atıştırmalık her bir şeyi kabul etmek, meraklılarına tek tek ve hiç bıkmadan en ince detayıyla operasyonumu anlatmak, bazen nazlanmak, bazen isyan etmek, her fırsatta uyumak, bol bol film izlemek, kitap okumak ve ara sıra da bloguma bir şeyler karalamak dışında bir mok yapmadım. Yanı başımda türlü abur cuburlarla dolu sehpam, kucağımda laptopum hem midemi hem de 4GBlik Vınn'ın kotasını doldurdum hehehehe :) Eee daha n'olsun yaaeeeaa di mi? İçinizde ohh kebap ne güzel yattın diye düşünenler varsa valla hiç güzel bir şey değil anacım uyandırayım. Sırtım, kuyruk sokumum ve inanır mısınız popom ağrıyor eşek sudan gelinceye dövülmüş gibi. Yani istirahat almaya özenenler varsa hemen vazgeçsinler.

Sevilmek çok güzel şeymiş doğrusu. Evim ziyaretime gelen insanlarla, odam geçmiş olsun çiçekleriyle, buzdolabım sütlerle, meyve sularıyla, yaş ve kuru pastalarla doldu taştı. Ve şimdi macera dolu yarı açık ev hapsimin ve doktorumun bugünkü son kontrolünün sonrasında yeniden sahalardayım. Patoloji sonuçlarım da temiz çıktı. Gizli düşmanlarım varsa şayet onlar için üzgünüm henüz ölmeyecekmişim hahahah :D Bugün şirkette bir merasim havası vardı sarılıp öpenler Besaş ekmek ve emekli maaşını alacak emekliler kuyruğu gibi kuyruk oluşturdular resmen (çok mu abarttım ne!) Masamda yığılan evraklara, dosyalara, outlookumdaki maillere adapte olup ne olup bittiğini anlamak biraz zaman alacak tabisi de. Kendimi işe yeni başlamış çömez ya da stajyer gibi hissediyorum şu anda. İş arkadaşlarıma patoloji sonucunu PVC kaplama yapıp iş çıkışları hastane önlerinde dileneceğim deyince hepsi kırıldı gülmekten.Ama sosyalleşmek, insan içine karışmak ve eşofmanlarla işe gelmek ne kadar mükemmel bir şeymiş yahu!