Evde Kalmış Kız Modu ON Again!

Bütün arkadaşları evlendiği ve kendisi evlenirken geride gelin ayakkabısının altına ismini yazacağı, kınasını yakacağı, mumunu tutacağı ve çiçeğini atacağı kimsesi kalmayan supercellmadan tekrar selamlar millet. 

Buralar pek bi sıkıcı. Daraldım bunaldım. Zate tek başımayım, iş çok, psikolocim çökmüş üstüne bir de "şekerim önümüzdeki hafta şu gün kınam bu gün düğünüm var diyen bir arkadaş telefonu". İsyaaeeeeeeeennnnn diye bağırasım gelmedi değil valla ne yalan söyliyeyim. 

Feysbuka her girdiğimde yüzüme tokat gibi çarpan, "Evleniyoruz Mutluyuz", "Evliliğe ilk adımı atıyoruz Bilmem kimle bilmem kimin nişan töreni", "Bu mutlu günümüzde sizleri de aramızda görmekten kıvanç duyarız" türevi süslü cıngıllı laflarla gönderilen Düğün ve Nişan davetleri yüzünden Feysbukumu dondurasım var. Zate hepsini geri çeviriyorum. Yok artık bi de çıkıp gidicem. Bozarım la düğünü, kavga çıkarırım. Meheheh :)

Bütün bunlar yetmiyormuş gibi bir de yemeden içmeden yüklenen Nişan, Kına-Düğün-Balayı-Dış Mekan zincir albümleri. Kıskançlık hormonum tavan yapmış durumda.  Evde Kalmış Kız Modu On Again! Haydi çık çıkabilirsen. Yaz mevsiminden soğudum lan sizin yüzünüzden. İyi güzel evlenin de bu ne yahu günaşırı davet, gün aşırı düğün. Evlenen var evlenemeyen var. Ayıp ayıp! :) Evet evet ben iyisi mi hesabımı dondurayım. Eylül, Ekim bilemedin Kasım gibi açarım. O zaman biter ya da bitmeye yüz tutar bu atraksiyonlar.


Ha bir de sağlı sollu gelinlik butiklerinin olduğu bir mahallede oturmak diye bir gerçek var. Ne büyük imtihan yarabbi. Yani ben gibi "evlenmeye niyetim yok yaeee" diyen biri bile sıçar bu durum karşısında. Yukarı baksan gelinlik, aşağı baksan gelinlik. Her biri bir öncekinden vazgeçirtçek "yok yaee bu daha gözel bu olsun" dedirtecek ve insanı ayran gönüllü yaptıracak cinsten. Hele caddede elinde gelinlik kutusuyla bi gelin adayıyla karşılaşmayayım omuz atıp yere yapıştırasım geliyor. Şaka lan şaka. O kadar da değil. Kendimizle dalga geçiyoruz şurda ağız tadıyla. Omuz falan atmıyorum ama yanlarına yanaşıp usulca: "Pardon, merhaba ben Selma. İiiiii şeyyyyyyyy ben evde kaldım da benim adımı da rica etsem ayakkabınızın şöyyyleeee en silinmeye müsait yerine yazar mısınız diyip" kaçıyorum. Sanırım bugüne kadar kimse yazmamış olacak ki halen bi tırt yok kısmet sorunsalında. 

Bir de zamanın birinde nişanda kurdeleden bir parça yutmak kısmet açıyor dediler e umut fakirin ekmeğe ben parça olayını hani küçük yutarsam görülmez, gözden kaçar falan diye abartıp biraz büyükçene tuttum parmaktan sarkınan uzun kısmı yuttum. Bu saçma adeti ortaya atan kişiyi Allah bildiği gibi yapsın. Olayı hızlandırmak için kurdeleyi biraz büyükçene yanii onbeşer cm kadar yutan beni de tabii. Kısmetim açılacak diye yuttuğum kurdeleler midemde yumağa dönüştü hala bir kıpırdanma yok. Hee pardon kıpırdanma var ama midemde. Kısmet bulacam, evlenecem diye az daha midemi deliyordum. Toktor kızım naptın sen? Deli misin demişti ultrasonda midemdeki kitleyi görünce. Halden anlayan biri değilmiş vesselam.

Birkaç arkadaşımın nikah sonrası ters dönüp fırlattığı buketini tuttum. Ama bu da illa bana at illa bana at diye başının etişini yiyişimden anlayacağınız üzre planlıydı. E bi de boyun accık uzun olduğu ve ben en az 10cm platform ayakkabı giydiğim için diğer kısçelere fake atıp buketi kaptım. Kaptın da n'oldu diceksiniz. Haklısınız bir mok olmadı.

Okunacak üflenecekleri denedik. Yenilecekleri yedik. Yutulacakları yuttuk. Duyduğumuz her bi'şeyi yaptık neredeyse. Başka yapılacak, yenilecek yutulacak bir şey var mı ki? Kısmet açan. Bilipte söylemeyen nolsun :D

Haftasonu istikamet: Telli Baba. Marşş Marşşş!!! :)