Alemin Derdi Ben Olmuşum da, Ben Dişi Olduğuma Göre Zamanında Kim İyi Koymuş Bilemiyorum!

Naptığı, nettiği, ne kadar mıçtığı, ne kadar osurduğu yemeden içmeden annesine yetiştirilen esas kızımızdan Hızlı ve Öfkeli Selamlar Blogcum

Önceki gün annem geldi. Böyle bir ıkınıyor sıkılıyor bir şeyler söyleyecek de söyleyemiyor gibi. Kendi haline bıraktım. Birer çay koydum porselen fincanda. Biraz rahatlasın nasılsa dökülecek derdi neyse diye. Aradan bir yarım saat geçti geçmedi başladı bizimki patır patır dökülmeye. Sen bilok mu ne yazıyormuşsun internete, neymiş? nasıl bir şeymiş o meşhur mu olacaksın sen bakayım?? Ayy anne deyip güldüm senden de gizli kalmıyor hiç bir şey Müge Anlı gibisin vallahi. Dalga geçme be hayvaan deyip kızdı tatlı sert. Annem biraz kızınca hayvan diye bağırır ama çok tatlı söyler bunu. Çok kızarsa konuşmaz zaten karartır kendini oturur. Annemi sırf hayvaaenn diye hafif gülerek bağırsın diye kasten kızdırdığımız olur. Böyle de enteresan bir aileyiz. Çayını çabuk içti bu kez. Normalde soğutur da içer. Bir an önce konuya girmek ister gibiydi. Ben de özellikle kalkıp doldurmadım boşalan fincanını. Bekledi bekledi aldı fincanı mutfağa yöneldi. Tezgahın oradan seslendi. Ne gibi şeyler yazıyorsun bakayım sen? Ayıp şeyler yazmıyor sun demi doğru söyle?  Hah anne işte ben de konunun ne zaman buraya geleceğini bekliyordum sabırsızlıkla!

Benim annem interneti, Facebooku, Msni biz eve 2008'de bilgisayar alınca öğrendi. Ne bilsin kadın, ne işi var ki internetle. Okuma yazması bile yakın gözlüklerini takarsa ancak heceleyerek var. Çünkü benim annem Bafra'da köy okulu çok uzak olduğu için okula gönderilmemiş. Bursa'ya göçtüklerindeyse ilkokula başlayan yaşıtlarından 5-6 yaş büyük ve iri bir çocuk olduğu için kendisi utanmış okula gitmeye. Cahillik işte. Zaten 14'ünde evlendirilmiş babamın kara kaşına kara gözüne, dedemin o zamanki mal varlığına aldanılarak. Okuma yazmayı da erkek kardeşime hamileyken açılan okur-yazarlık kurslarında çat pat öğrenebilmiş kendine yetecek kadar biliyor. Çok becerikli kadındır o ayrı. Pratik zekalıdır da. Üniversite mezunuyum diyen tonlarcasını donunda sallar. Ama şakır şakır bir gazete bir kitap okumaya hasretim der hep, içlenir ağlar bazen. Diyeceğim annemi bilgisayarla bir odaya kilitlesen bu bilgisayarı açana kadar odadan çıkamayacaksın desen annem odada boğularak ölür yine de açamaz bilgisayarı. Kapalı bilgisayarın tozunu alırken bile bir yerini bozacağım diye ödü kopar. O derece bilmez yani.

Ama annemi bu sosyal paylaşım sitelerinden daha da önemlisi benim o sitelerde an be an ne yaptığımdan haberdar eden bir baykuş var. Tabi siz baykuş dediğime bakmayın bayan da olabilir. Bir elime geçirirsem var ya o tüylerini itinayla yolucam bağırta bağırta.  Laptopumu da aldım kucağıma. Başladım anlatmaya. Pür dikkat dinledi. Hatta birkaç yazımdan bölümler okudum. Anne blog yazmak kötü bir şey değil. Sana kim nasıl anlattı bilmiyorum ama. Gerçi bilmek istemiyor da değilim hani. Neyse işin o kısmıyla sonradan ilgileneceğim. Ben yalnız yaşamaya başladığımdan beri zaman zaman duygu yoğunlukları yaşayıp bunları yazarak hiç tanımadığım insanlarla paylaşmaya başladım. Tanımadığın insanlara güven olmaz dersin sen şimdi. Tanıdıklarımıza güvendim de ne oldu be anne? Besbelli en yakınımdaki insan demeye utandıklarım fişfirledi hep beni sana, size. Sanki geceleri barlarda, pavyonlarda konsomatrislik yapıyordum, ya da sanki uyuşturucuya bulaşmıştım. Ayrıca bunları bile kınamamak gerek her insanın başına gelebilecek şeyler. Alt tarafı eğlenmeyi seviyordum be anne genç insan değil miyim tek kötü alışkanlığım da senin içme şu zıkkımı dediğin alkoldü. Başka sizi utandıracak hiçbir şey yapmadım hiçbir zaman ben. Tanımadığın insanlar seni eleştirmiyor. Önyargılı yaklaşmıyor. Seni anlamaya tanımaya çalışıyor. Onlara daha rahat döküyorsun içini. Tıpkı psikoloğa gidip anlattığın gibi. Bu yazma işi bana ruhen ilaç gibi geldi yazdım yazdım. Devamı geldi. 3 aydır falan da yazıyorum. Ben hemen herkesin aklından geçipte birçoğunun yazmaya cesaret edemediklerini yazıyorum her zamanki gibi kırpmadan, üzerine katmadan. Evet bazen küfür ve argo da eklediğim oluyor. Ama ben küfretmenin kendi blogunda yazı yazarken kötü veya ayıp bir şey olduğunu düşünmüyorum. Ayıp dediğin şey de büyüklerimizin uydurması şeyler. Artık zaman değişti. Şimdi ki ayıp kavramı çok farklılaştı. Burası benim kim ne der kaygısı yaşamadığım tek yer anne. Gerçekten antidepresan gibi. Yazıp yazıp rahatlıyorum. Amacım meşhur olmak falan da değil ayrıca. Olsam da aman olmayım demem. İstemem ama yan cebime koy olayı. Ama amacım meşhur olmak olsaydı liseden sonra tiyatroya devam ederdim. Kendin demiyor muydun hep çok yeteneklisin dizilerde filmlerde oynarsın sen diye? Ee rahatladı mı için. Yok hala iki nokta üstüste ve S endişeli surat. Ben bilmem mi kaç yıllık annem. Ne tür şeyler yazıyormuşum, kimler okuyormuş, tanıdıklar okuyor muymuş? Bakla çıkmaya başladı yavaş yavaş. Kurtlar Vadisi'nin Cendere müziği çalıyor beynimde arka planda. Tansiyonumun ibresi yavaştan yukarı doğru çıkmaya başladı. Suratım da kızarmaya. Eeee anne dedim? Biraz kızgın gibi yaparak. Sen çok sordun. Şimdi de ben sorayım. Kim söyledi bakayım senin kızın meşhur olacak internette yazı yazıyor diye? Tık yok. Nuh deyip peygamber demeyen cinsten. Arnavut damarı tuttu da söylemedi ya!! Neyse sohbetin sonuna doğru annem endişesinden, korkusundan arındı aferin kız hatta bunlarla da kalma kitap falan yaz imza gününde yanında göğsümü gere gere duracağım sana söz cümleleriyle kapattı konuyu. Ha ha ha gol 1-0!!!

Geçen yıl Sıla konseri gecesi çektirdiğimiz fotoğraflarda üzerimde şortu elimde bira şişesini gören bazı sözüm ona beni seven, iyiliğimi isteyen amcıkağızlı birileri yememiş içmemiş anneme yetiştirmiş. Gerizekalılar sanki annem benim ne giydiğimi, ne yediğimi, ne içtiğimi, ne bok yediğimi bilmiyor. Kimin evladını kime şikayet ediyorsunuz! Benim anne tabi yumuşak başlı. Şirret değil ki kalkıp sidik yarışına girsin karşısına gelip şikayet edenle. Benim haberim var, ben biliyorum kızımın ne yaptığını bile diyememiş safım. Ben çok uğraştım ama bu kişilik yoksunu tip ya da tipler -kaç kişi ya da kim oldukları hakkında henüz fikir sahibi olamadım- ilk zamanlar kendilerini iyi bir bok yedi , emellerine ulaştı zannettiler. Facebook'umdaki fotoğraf yorumları yetmedi bir de bir mail olayı patladı geçen yıl. Kendilerine teşekkürü bir borç bilirim. Sayelerinde yıllardır kurduğum ama aileme söylemeye kıçımın yemediği evden ayrılma, yalnız yaşama hayalim gerçekleşti. Zaten o mailden sonra evden ayrıldım. Onu yazdıranın kim olduğunu buldum da yardım ve yataklık edip yazanı hala bulamadım. Bulursam çin işkencesinden beter edicem. Etmeyen en adidir. Ama maili yazdıran valla billa talla dedim diyor söylemiyor kime yazdırdığını. Halbuki yemini bozsa 3 gün kefaret orucu tutar. Hem ben rahatlarım hem o başının etini yememden kurtulur da yok anam söylemiyorlar. Derin devlet sırrı gibi mübarek.

Bu benim fotoğraflarımı, gezmelerimi tozmalarımı bilimum aktivitelerimi takip edip aileme yumurtlayan, benim ailemle, arkadaşlarımla aramı bozmaya çalışan ve sonrasında o mail lanetine bulaşmış kişi ya da kişiler aynı çete mi değil mi bilemiyorum. Neymiş efendim benim iyiliğim içinmiş. Kime ne lan benim iyiliğimden. Size mi kaldı benim iyiliğimi düşünmek. Bir de böyleleri günahtan müslümanlıktan falan bahseder fetva verir ya sinir olurum. Siz elalemin arkasından iş çevirin, dedikodusunu yapın, insanları birbirine düşürün sonra kalkıp günahtan, müslümanlıktan bahsedin. Dinime küfreden müslüman olsa! Ama kul hakkı diye bir şey var siz çok iyi bilirsiniz hani çok müslümansınız ya. İşte ben size hakkımı helal etmiyorum cayır cayır yanın cehennem ateşlerinde inşallah. O sizin yüzünüzden insanlıktan çıkana kadar ağladığım günleri unutmadım henüz.

Buradan blogumla, benle, hayatımla ilgili arka plan çalışmalarına devam eden/lere seslenmek istiyorum. Sikimde bile değilsiniz. Pardon bu olmadı bunu söylemek için gereken donanıma sahip değilim. Kıçımda bile değilsiniz. Heh bu oldu. Benimle uğraşmayı bırakın. Bakın girip blog falan yazın siz de. Gerçekten çok faydalı. Hem kişisel olarak geliştirmiş olursunuz kendinizi. Dünya bu kız ne yapıyordan ibaret değil. Hem de içinizdeki fesatlıktan kötülüklerden uzaklaşırsınız falan. Yok illa da biz naletlik yapacağım/z diyorsanız. Hodri Meydan! Sizden korkan sizin gibi olsun. Benim birilerinden korkum, çekincem, gocunukluğum olsaydı Suratıma ben de PuCCa gibi bir film artistinin fotoğrafını koyar hiç bilinmedik bir adresle blog açar ordan atıp tutardım. Bense göğsümü gere gere yazıyorum. Çok şükür gizlim saklım yok. Benden size malzeme çıkmaz. Haydi naaaaşşşşş!!!!!