Bugün 23 Nisan Neşe Doluyor İnsan!

"Bugün 23 Nisan neşe doluyor insan" cümlesi ; 

"Bugün 23 Nisan işe gidiyor insan" şeklinde değişti benim için. 

İlkokulda her yıl mutlaka ya bir şiir, ya bir yazı okurdum, ya koroda şarkı söyler, flüt çalardım, ya da halkoyunu oynardım ama mutlaka bir görev kapardım törenlerde. Bu yüzden daha bir heyecan basardı beni 23 Nisan sabahları. Annem çalıştığı için törenlerde beni izlemeye gelemedi hiç, babamsa ilgisiz, sorumsuz olduğu için. Görevimi tamamlayıp sahneden inerken başlardım hıçkırıklarla ağlamaya. Herkes heyecandan sanırdı. Oysaki boynumun büküklüğündendi. Arkadaşlarımın anne-babalarını onları fotoğraf çekerken, alkışlarken, sahneden inerken öperek, koklayarak kucaklarken görünce özenirdim çok. Bir gün ben de anne olursam bugünlerde çocuğumun yanında olacağım mutlaka dersimi aldım.

Bugün çalışmasaydık arkadaşlarla içimizdeki çocuğu parka oynamaya götürecektik ya da okula tören izlemeye. Ama iş yerimizde masalarımızın başındayız. Niye bugün tatil değil dediğimizde çocuk musunuz siz? diyor patronumuz. Tamam çocuk değiliz, kazık kadar insanlarız tabiri caizse ama çocukken "Çocuk Bayramı" kısmını kutluyorduk bu bayramın, şimdi kazık kadar olduk şimdi de "Ulusal Egemenlik" kısmını kutlayacaktık müsaade etseydiniz. 

Öğrenciliğin gözünü seveyim ben yaaeee!!

Milli bayramlarda çalışan biri olarak nerede o eski 23 Nisanlar diyorum :) Ahhh ahhh....

Atamıza bu özel günü çocuklara armağan ettiği için minnettarız. 

Her ne kadar çalışıyor olsak da ruhumuz tören alanlarında bayrak sallıyor şu an...

Haydin size iyi bayramlar ben şimdi patronun masasına fotoğraf çektirmeye gidiyorum. Bir günlüğüne büyüyüp patron olacağım..