Derdi Nedir Bu Sonbaharın?

Bana hep hüznü, yalnızlığı, ayrılığı, özlemi, kavuşamamayı, ağlamayı, zırlamayı, kısacası kötü ve boktan her ne varsa hepsini hatırlatan sonbahar gelmiş, ay hiç de iyi etmemiş. Mümkünse defolup gitsin hemen. Hiç sevmem ben sonbaharı. Çocukluğuma dair en hatırlamak istemediğim hikayelerimi hatırlatır bana, kafama vura vura, içimi acıta acıta. Ve o liseli kız tabir ettiğimiz genç kızlık dönemimdeki en dokunaklı anılarımı depreştirir. Hehh işin yoksa şimdi yıllar öncesine dön, yaşanmışlıklarını film şeridi gibi gözünün önünden falan geçir. Bi de sürekli yağmur yağdırıp, rüzgar estiriyor. Başka bir bok da yaptığı yok. Rüzgarla balkona dolan sararmış kuru yaprakları temizlemekten de nefret ederim, yolda yürürken rüzgarın gözüme kaçırdığı tozlardan da. Sen hiç şıkır şıkır hareketli bir sonbahar şarkısı duydun mu sayın okuyucu? Hee duymadın di mi? Duyamazsın çünkü yok. Yani ötesi berisi yok sayın okuyucu sevmiyorum ben bu mevsimi. Yaz çocuğuyum ben. Yapış yapış ter de olsam,  sıcakta bütün gün oturarak çalışmaktan popom pişik de olsa, yazın regl olmak çekilmez de olsa, koltukaltı kıllarımı ağda vaktine kadar uzatmak zorunda olduğum için 3.günden sonra kolsuz giyemesem de, bel çevremdeki ve sütyen hizamdaki pörtleyen yağımsı çıkıntıları üzerime kat kat giyebileceğim hırka, kazak ve bilimum kıyafetlerle kamufle edemiyor bile olsam yazı seviyorum ben.

İşin yoksa çıtçıtlı atlet giy, çorap giy, belini örtecek bişeyler giy. Yok efendim şemsiye taşı. Taşımam diyorsan sıçan gibi ıslan, hasta ol, bi de yalnız yaşıyosun bakanın da yok geber evde tek başına. Ühühüh :( Hele rüzgarla karışık yağmur varsa işe mişe gitme, otur evinde. O şemsiyenin ters dönmesi kadar aptal bir görüntü, döne döne yağan yağmur yüzünden sırılsıklam olmak kadar rezil bir şey var mı lan? Sonra bütün kaldırımlar park edilen araçlarla dolu olduğu için yolun ortasına yakın kenarından yürü, gelen geçen arabalar üzerine çamurlu pis su sıçratsın, "lastiğin patlasın şerrefsiz" diye küfret, kaka kız ol.

Sonbahar...
Kusura bakma ama adın bile kötü. Hem, sonları sevmem ben, hep kötü olur çünkü. Mutlu diye bir son da yoktur ayrıca, mutlu başlangıçlar vardır ancak. Acaba mı diye bir durdum düşündüm de belki bu sene severim diye, ııhh hiç bana göre değil. Ay sıkıntı geldi, daraldım öfff! Zate ben sevsem n'olur ki hem? Doğasında var bir melankoli, belirsizlik, bir boşvermişlik, bir yılgınlık...

Sonbahar bence "Yazertesi"nden başka bir şey değil. Yazın yorgunluğu atma, dinlenme zamanı. İlkbaharda üretip üretip belki lazım olur diye karnımda biriktirdiğim kelebeklerin intihar mevsimi. Karnımınsa açık istirahat dönemi. Biraz dinlensin garibim. Hem itiraf ediyorum karnımdaki o şişlik çok yemekten falan değildi, bu kelebekler yüzündendi.

Sayın okuyucu ben çok çekilmez oluyom lan bu mevsimde. O "Özlenen Sevgiliye Mektuplar", bırgalamalar, ağlamalar, zırlamalar, sümüklü mendil kokulu postlar, rimeli akmış Selo fotoları falan hepsi bu dönemin meyveleri. Haydinnn

● Bunalıma,

● Arabeske bağlamaya, 

● Topluca depresyona girmeye,

● Salya sümüğe, 

Aağğrrr yuuu reydiiiiii? di di di :) 

                    

Görseller alıntıdır.

Böööööö!! Şaka be şaka. Evet sonbaharı sevmem ama bana baksanıza bi, bende hiç bunalıma bağlayacak tip var mı be? Yazacak bişey bulamadım, sonbahara sardım. Nasılsa cevap hakkı da doğmuyor. Hem belki bi güzellik yapıp

"-Hiç ummazdığmm olduuu sonbaharda hediye gibi geldiğğnn hoşgeldiğnn" falan dedirtir bana. Olamaz mı? Olabilir? Olsa fena da olmaz hani.

Sizi Ancelina Coli dudaklarımla öpüyor ve ayıptır söylemesi iki günlük haftasonu tatilimi başlatıyorum!