Yani olmuyor, olmuyor istesem de...

Yani tamam taş gibi bir kız olmayabilirim ama seni hiç bıkmadan izleyecek ışıkta bal rengi olan gözlerim var. 

Belki sesim güzel değil ama sana dünyanın en güzel cümlelerini kurabilirim. 

Tarzım güzel olmayabilir ama senin gömleklerin, tişörtlerin ve Fenerbahçeli olmasına rağmen şortların bana çok yakışıyordu bence. 

Seninle içmek hiç nasip olmadı ama sana kendi ellerimle en lezzetli kahvelerimi yaptım.  

Seninle sevişemeyebilirim ama yok burası olmadı gayet de sevişebilirim. 

Seni binlerce, yüz binlerce kez bıkmadan öpebilirim, öpebilirdim. 

Sen beni sevmeyebilirdin ama ben buna rağmen seni çok sevebilirdim, sevdim.

Aslında canımı yakan ne biliyor musun?
Ağzına sıçtığımın dünyalarımız farklı ve ben yeterince güzel değilim, biliyorum.

Oysa;

Bana en saçma ev haliyle çektiğin fotoğrafı MMS olarak gönderirsen de mutlu oluyorum

Elimi tuttuğunda mutlu oluyorum,

O zaman buraya bi öpücük aliyim dediğinde mutlu oluyorum,

Solucan şeklindeki Jelibonları birlikte yediğimizde mutlu oluyorum,

Bana kendi ellerinle ananas yedirdiğinde de mutlu oluyorum. Halbuki itiraf etmeliyim tadı iğrençti.

Kucağına yatarak maç izlemekten, film izlemekten,
canı cehenneme en boktan şeyi izlemekten bile mutlu oluyorum,

Mesajlarıma cevap verdiğinde mutlu oluyorum, çünkü her zaman vermiyorsun.

Kokun üzerime sindiğinde mutlu oluyorum,

Burnumla oynadığın zaman mutlu oluyorum,

Ve sen hala "Seni mutlu etmek çok zor" diyorsun.

Sikeyim lan böyle hayatı.

Ben bu hayatta en çok beni mutlu edebilen insanlardan korktum çünkü ayakları vardı ve gidebiliyorlardı.

Biri bana güzel duygular hissettirdiğinde dünyayı onun etrafında döndürmek falan istiyorum sizdeki kıymet bilmezlik beni baya şaşırtıyor...