Veda...

Şarkısı...

Günlerdir düşündüğüm, doluya koysam almayan, boşa koysam dolmayan, bir türlü olduramadığım konuda kararımı verdim sonunda. Kısa bir zaman içinde aranızdan ayrılıyorum.

Gitmesem, kalsam, ama sadece -beni okumaktan keyif alanlara- yani belirli bir kitleye açık olsam dedim, başka bir yolu var mı, ne yapabilirim dedim, çok düşündüm ama bir çözüm bulamadım. Çünkü: Ben inandığı gibi yaşayan biri olarak yazmaya başlarken kendimi gizleme gereği duymadım, "ben" olarak yer aldım ekranlarınızda yaşadıklarımla, hayallerimle, anılarımla. Ama bu zaman zarfı bana şunu bir kez daha gösterdi; Öğrendim ki herkes ben gibi değil. İnsanlar yapılanı takdir etmedikleri gibi bir de yıpratmaya, destek yerine köstek olmaya programlamışlar kendilerini. Kimliğini gizleyerek yazan arkadaşlarımı artık daha iyi anlıyorum.

Bu zaman zarfında tanıdığım herkese yanımda olup eşlik ettikleri, bana kattıkları, öğrettikleri için sonsuz teşekkürler ediyorum. Kim bilir belki başka bir sayfada yine buluşuruz, ben sizin siz olduğunuzu bilirim de siz benim ben olduğumu bilmezsiniz...

Lisede tiyatro oyunculuğu yaparken duyduğum alkışlardan sonra bana en iyi gelen şey burasıydı, sizlerdiniz. Ama yoruldum, inanın çok yoruldum. Keşke kötü insanlarla tek başıma savaşacak güçte olabilseydim, keşke.

İstemeyerek gidiyorum. Bunca yazıp çizdiğim, kendimce emek verdiğim her şeyi bırakıp gidiyorum.
Beni unutmayın olur mu? Ben sizi unutmayacağım.
Hepiniz Hoşçakalın!
Kucak dolusu sevgiler, buruk da olsa.

Belki yine gelirim, sesime ses veren olursa bir gün...