Sensiz 2 Gün...

Sen de iki yıldır ben diyeyim üç yıldır sabahları uyanır uyanmaz wc'ye gidip klozette bir önceki gün yediklerimi diri vicudumdan itinayla out etmeye çalışırken yaptığım şey ıkınmak değil, Feysbuka girmekti. Klozet, interneti olan bir cep telefonu ve Feysbuk üçlemesi işte bu iki, üç yıl içinde olgunlaştı.

Sabah uyanmamdan evden çıkmama kadar geçirdiğim yarım saatin onbeş dakikası ya kabız olduğumdan "ha gayret kızım Selo biraz daha sabır" deyip ter dökmemden dolayı ya da ortası bozuk bağırsaklarımın cırcır oluşundan ve benim tam elimi yıkayıp çıkmaya hazırlanırken bağırsaklarıma tekrar giren sancıdan ötürü klozete geri oturmam sebebiylen wc'de geçiyordu.

Hâl böyle olunca öyle Avrupa gibi kültür fışkırtılı dergi, gazete, kitap, bulmaca vesair bulunmayan tuvalette yapılacak en iyi şey: ya fiziksel bir reaksiyon geçiriyor olmama rağmen uykuma kaldığım yerden devam etmekti, ki bu benim hazırlandığımı zanneden annemin gerisin geriye yatıp beni hiç elleşmemesinden dolayı benim geç kalıp servisi kaçırmalarıma neden oluyordu ki bu tercih edilesi bir alternatif değildi. Ya da her an her yerde her koşulda sosyal medyayı kullanmaya özendiren teknolojinin ağına düşmek ve daha elimi yüzümü yıkamadan Feysbuka girmekti, ki ben bunu seçtim. Hem bir önceki gece ben dana gibi uyurken kim napmış öğreniyordum hem de uyuyup servisi kaçırmaktan yırtıyordum.

Bu süreç böyle sürdü gitti. Taa ki "yeter aq önceden Feysbuk mu vardı kapatıyorum uleyn" deyip hayatımda aldığım diğer tüm kararlar gibi ani bir karar alıp hesabımı dondurana kadar. O cümlede o küfrü ettiğim doğrudur sayın okuyucu. Çünkü canıma tak ettiğini ifade edecek başka hiçbir kelime bulamadım. İhihihi.

Şimdi tam da Feysbukumu kapatmış kendimi hafiflemiş hissediyorken okuduğum bu makale de neyin nesi? Neyse ki hiç sosyal medya kullanmamış, ya da Feysbuka hiç üye olmamış biri değilim. Açtırmayın lan bana o Feysi!!!!

Ne diyodum? İki gündür uyandığımda telefonumla yaptığım tek şey birkaç dakika sonrasına ertelediğim alarmı kapatmak. Henüz bir boşluk hissetmedim. Ancak iş yerinde ya da gündelik yaşantımda ahan da bu çekilir dediğim fotoğraf kareleriyle ya da ahanda bu yazılır dediğim entere bir cümleyle karşılaşırsam gireceğim ani krizlere karşı günde iki defa tok karnına "Blogger" kullanacağım.

Yani demem o ki sayın okuyucu burada saçma sapan bir postla karşılaşırsanız bilin ki ben beklenmedik bir Feys nöbetine girmiş, kendimi buraya atmışımdır. Tedavi sürecinde çevreye verdiğim rahatsızlıktan dolayı özür falan dilemicem tabi ki daha önce ben gidicem deyip kıçımı yırtarken gitmemem için neredeyse bi tek kafalarınıza esas kızımız yazılı bantlar takıp, esas kızımız fotolu tişörtlerle esas kızımızı üzenlere lanet yürüyüşü yapmadığınız kalmıştı. Bu sevgi gösterisine karşılık ben de gitmedim burdayım. Karşılaşabileceğiniz olağan saçmalıklarım size ceza olsun. Ohh olsun.

Ve sen Sevgili Feysbuk, işte benim sensiz iki günüm böyle geçti. Sen otu boku her bişeyi senle paylaşan bu değerli kullanıcın olmadan napıyorsun? Umrumda değil. Öptüm. Baaayyyy!!